Neretko čitamo o građevinama koje su davale poseban šarm Beogradu, međutim isto tako – neretko čitamo da su iste te građevine sravnjene sa zamljom.
Isti je slučaj sa zdanjem o kojem danas pišemo. Naime, hotel “Pariz” nalazio se na Terazijama br. 27, u samom srcu prestonice. Sagrađen je 1868. godine uz današnji hotel Kasinu gde je sada nalazi Terazijski prolaz ka Bezistanu. Hotel je imao 35 soba s parnim grejanjem, restoran, kafanu, bioskopsku salu, salone i baštu.
Vlasnik je u vreme gradnje bio Anđelko Aleksić-Ćosa, koji je na mestu gde je sagrađen hotel držao Ćosinu mehanu.
Drugi gazda je od 1880. godine, bio inženjer Đura Ljočić koji je desetak godina ranije kao student boravio u Cirihu zajedno sa Nikolom Pašićem, Svetozarom Markovićem, Vladanom Đorđevićem, Simom Lozanićem i drugim značajnim ličnostima. Po povratku sa studija, pridružuje se Svetozaru Markoviću i 1871. godine osniva list Radenik, čiji je Ljočić bio urednik i finansijer.
Maja 1899. godine hotel prelazi u ruke Svetozara Botorića i drugova, a od 1912. Botorić je upisan kao vlasnik. Svetozar Botorić je bio prvi srpski filmski producent i u saradnji sa Čiča Ilijom Stanojevićem je napravio prvence srpske kinematografije. Kao pasionirani filmadžija , među prvima u Beogradu u hotelu “Pariz” otvorio je stalni bioskop. Posle smrti u austrougarskom logoru 1916. godine, nasleđuje ga njegova udovica Slavica Botorić, a januara 1924. Uprava fondova ga kao svoje nepokretno dobro oglašava na prodaju. Tridesetih godina, sve do rata vlasnik je Kosta Novaković, koji je u dvorištu hotela dozidao još jednu bioskopsku salu.
Hotel “Pariz” bio je elitni beogradski hotel, u kome su uglavnom odsedala gospoda i mnoga poznata imena. Imao tridesetak lepo nameštenih soba i nekoliko elegantnih salona i bio je kategorisan kao prvorazredni. Popularnost je ipak stekao pre svega zahvaljujući izvanrednom restoranu i kafani. Raspolagao je i sa bioskopskom salom i baštom.
Beogradska buržoazija se tu okupljala i kartala se za stolovima presvučenim zelenom čohom. Uveče se svirala vojna muzika, a u bioskopskoj sali točilo se pivo.
Čuveni ruski genaral Černjajev je boravio 1876. a slikar Vlaho Bukovac bio je gost dva meseca 1882. godine. Prilikom boravka u Beogradu aprila 1929. godine, gošća na večernjim projekcijama filma “Prokleti džez” u sali “Pariza” bila je i slavna plesačica Žozefina Bejker.
Gustav Raš beleži da je hotel “Pariz” mogao odgovarati svakom većem srednjoevropskom gradu, a Đuzepe Barbanti-Brodano, da „može biti najlepši u Beogradu”.
Prvih dana XX veka, hotel je renoviran i u sobe je uveden telefon. Ipak nije mogao da zadovolji ukus nekih bogatih i probirljivih gostiju. Tako, persijski šah septembra 1900. godine u povratku iz zvanične posete nekim evropskim zemljama, nije prihvatio “Pariz” za rezidenciju, jer mu se nije dopao, pa je odlučio da prenoći u spavaćem vagonu na železničkoj stanici.
